W szkoleniu "Efektywna ewaluacja w praktyce" 24 i 25 kwietnia w Słupsku uczestniczyły nauczycielki wychowania przedszkolnego odpowiedzialne za ewaluację w swoich placówkach. Część uczestniczek pełniła także funkcje dyrektorek społecznych.

Prawie wszystkie panie miały negatywny obraz ewaluacji - podchodziły do niej niechętnie a ich skojarzenia orbitowały wokół upiornej „papierologii” i okrucieństwa ewaluatorów. Gdy uczestniczki wymieniły się doświadczeniami okazało się wprawdzie, że nie było tak źle i nawet jeśli ewaluatorzy nie zrealizowali ich oczekiwań co do sposobu realizacji samego procesu, to oceny były bardziej niż satysfakcjonujące. Zdecydowana większość grupy mówiła jednak, że ewaluacja była przeprowadzona rzeczowo, bez ingerencji w pracę przedszkola, pojawiły się nawet głosy, że było miło.

Po rozbrojeniu pierwszej bomby, przyszedł czas na kolejną - mnożenie dokumentów ponad miarę. Przyjrzałyśmy się zatem alternatywnym metodom zbierania danych. Okazało się, że był to strzał w dziesiątkę - uczestniczki pracując z małymi dziećmi i tak stosują bardzo dużo działań, które w podobny sposób badają na przykład oczekiwania dzieci czy ich nastrój a także pomagają wspólnie z dziećmi podejmować decyzje. Nie wszystkie grupy tak chętnie i z tak ogromnym przekonaniem dają się namówić na alternatywne metody badawcze. Uczestniczki zaadaptowały część metod dla dzieci, które jeszcze nie umieją pisać a część dla rodziców.

W ich własnych projektach ewaluacji metody tradycyjne pojawiały się rzadko. Uczestniczki słusznie zauważyły, że nikt na gruncie prawa nie może od nich oczekiwać, iż przygotują tomiszcza raportów z badań, wystarczą bowiem krótkie lecz precyzyjne notatki wraz z wnioskami - co możemy ulepszyć, a co wzmocnić, bo jesteśmy zadowolne/zadowoleni z wyników. 

W ten sposób udało nam się wspólnie obalić mit o dokumentacji ważniejszej niż wszystko, co dzieje się w przedszkolu.